تلسکوپ فضایی جیمز وب به‌تازگی با نگاه به بخشی از سحابی جبار، این زایشگاه ستاره‌ای را همان‌طور که انتظار می‌رود با جزئیاتی شگفت‌انگیز به تصویر کشیده است

سحابی جبار از نگاه جیمز وب (راست) و هابل (چپ)
Credit: NASA, ESA, CSA, PDRs4All ERS Team; image processing Olivier Berné. Credit for the HST image: NASA/STScI/Rice Univ./C.O’Dell et al

شکل درخشان «نوار اوریون» (Orion Bar) ویژگی غالب در این تصویر وب است، یک کمربند عظیم از گاز و غبار که به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای دیده می‌شود.

در سمت مرکز این نوار، یک ستاره‌ی درخشان به نام θ۲ Orionis A قرار دارد. این ستاره به اندازه‌ای روشن است که اگر ناظر در مکانی به اندازه‌ی کافی تاریک باشد، می‌تواند با چشم غیرمسلح آن را رصد کند.

این تصویر تازه به‌ویژه در گوشه‌ی بالا سمت راست، با ستاره‌های داغ و جوانی پر شده است که در مجموع به عنوان «خوشه‌ی ذوزنقه» (Trapezium Cluster) شناخته می‌شوند. تابش فرابنفش آن‌ها به نرمی نوار شکارچی را روشن کرده است.

بدین ترتیب در تصویری که در نگاه اول مانند یک سبیل فضایی غول‌پیکر به‌نظر می‌رسد، پدیده‌های بسیاری فراتر از انتظار در جریان است.

کیفیت این تصویر جیمز وب در کنار تصویر قبلی از سحابی جبار که توسط «تلسکوپ فضایی هابل» (Hubble Space Telesvope) گرفته شده است، بیشتر به چشم می‌آید. تصویر وب نسبت به تصویر هابل که در آن گاز داغ ویژگی اصلی است، مواد سردتری را نشان می‌دهد.

ابزارهای مادون قرمز جیمز وب در مقایسه با هابل پیشرفت قابل توجهی محسوب می‌شوند چون این امکان را فراهم می‌کنند که اعماق ابرهای گاز و غبار را ببینند و مناطق ستاره‌ساز و دیگر مناطق اخترفیزیکی را آشکار کنند.

هنگامی که تصاویر وب برای نخستین بار منتشر شد، تقریبا به‌طرز شگفت‌آوری با هیجان بالایی همراه بودند اما اکنون این تازگی، اندکی کم‌رنگ شده است، زیرا عادت کرده‌ایم که کیهان را با جزئیاتی که زمانی بی‌سابقه بود، ببینیم.

اما قرار گرفتن تصاویر وب در کنار عکس‌های ارزشمند هابل، به‌خوبی پیشرفت فناوری را به ما یادآوری می‌کند و همچنین تأکید می‌کند که چگونه دانش ما از کیهان، فقط به اندازه‌ی بهترین فناوری ماست.

عکس کاور: نگاه جیمز وب به سحابی جبار
Credit: NASA, ESA, CSA, Data reduction and analysis : PDRs4All ERS Team; graphical processing S. Fuenmayor

منبع: Gizmodo

.