پس از اینکه به‌صورت مفصل مروری بر حوادث مربوط به توسعه‌ی بازی استریت فایتر ۴ و نسخه‌های متعدد آن داشتیم، اکنون نوبت به آخرین مطلب سری مقاله‌ی تاریخچه‌ی استریت فایتر رسیده است و می

پس از اینکه به‌صورت مفصل مروری بر حوادث مربوط به توسعه‌ی بازی استریت فایتر ۴ و نسخه‌های متعدد آن داشتیم، اکنون نوبت به آخرین مطلب سری مقاله‌ی تاریخچه‌ی استریت فایتر رسیده است و می‌خواهیم به بازی «استریت فایتر ۵» (Street Fighter V) بپردازیم.

Street Fighter V

در روز ۶ دسامبر سال ۲۰۱۴، سونی کنفرانسی را با نام PlayStation Experience برگزار و در آن بازی‌های مختلفی را برای پلتفرم‌های پلی‌استیشن معرفی کرد.

یکی از این بازی‌ها، استریت فایتر ۵ (Street Fighter V یا به‌صورت مخفف SFV) است که به‌صورت انحصاری برای دو پلتفرم پلی‌استیشن ۴ و کامپیوترهای شخصی معرفی شد.

در حالی که استریت فایتر ۴ بازگشت به فرمول کلاسیکی بود که این فرنچایز (و البته خود کپکام) را دوباره به میان فرهنگ عامه آورد، استریت فایتر ۵ بیشتر یک کار تجربی بود، تلاشی برای کشف اینکه چگونه این فرنچایز و کل ژانر مبارزه‌ای ۲ بعدی باید تکامل پیدا کنند تا همچنان حس تازه‌ و مرتبطی با بازار داشته باشند.

به نوعی استریت فایتر ۵ چندین المان از بازی‌های قبلی این فرنچایز به خصوص سری آلفا و بازی‌های استریت فایتر ۳ گرفت و سعی کرد آن‌ها را با المان‌های جدید ترکیب کند تا یک جانشین شایسته برای این سری خلق کند.

در این فرایند، بسیاری از عناصر سنتی این فرنچایز (و حتی کل ژانر) قدیمی تلقی شدند و آن‌ها در تلاش برای ساخت یک بازی مبارزه‌ای برای دوران مدرن کنار گذاشته شدند.

• استریت فایتر از صفر تا صد؛ ریشه‌ها و خلق سبک مبارزه‌ای (قسمت اول)
• استریت فایتر ۲؛ مهم‌ترین بازی مبارزه‌ای تاریخ (استریت فایتر از صفر تا صد)
• استریت فایتر از صفر تا صد؛ سه‌گانه‌ی استریت فایتر آلفا
• استریت فایتر از صفر تا صد؛ استریت فایتر ۳

در حالی که استودیو Dimps برگشته بود تا در کنار کپکام در توسعه‌ی بازی همکاری کند، نقش آن‌ها در توسعه‌ی این بازی در مقایسه با بازی‌های قبلی به‌‌صورت قابل‌توجهی کاهش پیدا کرده بود.

بخش داخلی کپکام قسمت عمده‌ی توسعه‌ی بازی را بر عهده داشت.

این بازی با موتور بازی‌سازی آنریل انجین ۴ (Unreal Engine 4) ساخته شد و سونی هزینه‌ی مالی توسعه‌ی آن را پرداخت کرد که همین باعث شد که استریت فایتر ۵ در میان کنسول‌ها در انحصار پلی‌استیشن ۴ باشد.

یکی از جذاب‌ترین المان‌های بازی که در کنار خود بازی معرفی شد، این بود که بازیکنان در هر دو نسخه می‌توانستند به صورت آنلاین با یکدیگر مبارزه کنند و امکان بازی بین پلتفرمی (کراس‌پلی) واقعی بین این دو پلتفرم فراهم شده بود و این مزیت خوبی برای کپکام به حساب می‌آمد زیرا تا آن زمان بازی‌های کمی چنین کاری را انجام داده بودند، به‌خصوص در ژانر مبارزه‌ای.

قبل از عرضه‌ی بازی، کپکام سه نسخه‌ی آزمایشی (بتا) از استریت فایتر ۵ را برای افرادی که بازی را پیش‌خرید کرده بودند، در دسترس قرار داد تا Rollback Netcode جدید اختصاصی خود را که با نام رمز Kagemusha شناخته شده بود و همچنین Capcom Fighters Network (به‌صورت مخفف CFN) را که یک پلتفرم مبتنی بر وب پیدا کردن مبارزات آنلاین بازی (چه در حالت کراس‌پلی و چه در حالت عادی) و نگه‌داشتن داده‌های بازیکنان و مسابقات بود، امتحان کند.

اولین نسخه‌ی بتا فقط برای پلی‌استیشن ۴ در دسترس قرار گرفت و هدف از این نسخه‌ی بتا تست سرورهای بازی در شرایط فشار بود.

این نسخه‌ی بتا از ۲۳ ژوئیه‌ی ۲۰۱۵ شروع شد.

متأسفانه مشکلات فنی، کپکام را مجبور به پایین کشیدن سرورها و برنامه‌ریزی مجدد نسخه بتا کرد که از ۲۸ اوت تا ۲ سپتامبر به طول انجامید.

بتای دوم برای تست قابلیت کراس‌پلی یا همان بازی بین پلتفرمی بود، بنابراین دارندگان هر دو پلتفرم پلی‌استیشن ۴ و کامپیوترهای شخصی توانستند به آن دسترسی داشته باشند.

این نسخه‌ی بتا از ۲۲ تا ۲۵ اکتبر برگزار شد اما دارندگان کامپیوتر فقط در ۲۴ اکتبر به آن دسترسی داشتند.

این نسخه‌ی بتا هم مشکلات خودش را داشت.

بازیکنان مشکلاتی را در یافتن مسابقات در بیشتر دوره‌ی این بتا گزارش کردند.

بتای سوم قرار بود آخرین آزمایش را روی سرورهای بازی انجام دهد و بین ۱۸ تا ۲۰ دسامبر برگزار شد.

این نسخه‌ی بتا منحصر‌به‌فرد بود زیرا به شرکت کنندگان در این بتا کدهای موقتی داده شد تا بتوانند این کدها را با دوستان خود به اشتراک بگذارند.

همچنین یک بتای نهایی در تاریخ ۳۰ ژانویه تا ۳۱ ژانویه برگزار شد که به کپکام اجازه می‌داد تا آخرین تست فشار روی سرورهای خود را انجام دهد.

حتی پس از عرضه بازی، کپکام بتاهای بیشتری را برای آزمایش و بهبود نت‌کد و تغییرات مربوط به متعادل‌سازی بازی برگزار کرد.

وقایع داستانی بازی استریت فایتر ۵ بین دو بازی استریت فایتر ۴ و استریت فایتر ۳ اتفاق می‌افتد.

شادالو پس از سرکوب شورش S.I.N، دوباره احیا شده و قصد دارد تلاش دیگری برای سلطه بر جهان انجام دهد.

این سازمان تروریستی با استفاده از طرحی که تنها به‌عنوان “عملیات C.H.A.I.N.S” شناخته می‌شود، هفت ماهواره موسوم به «قمرهای سیاه» را به مدار زمین پرتاب کرده است.

این ماهواره‌ها قرار است ترس و ناامیدی را در سرتاسر مردم جهان بکارند و به‌عنوان منبع عظیمی برای نیروی ذهنی بایسون عمل می‌کنند که شادالو قصد دارد از آن برای شکست‌ناپذیر کردن رهبر و نیروهایش استفاده کند.

متاسفانه در این فرایند، این حجم گسترده از احساسات منفی پیامدهای پیش‌بینی‌نشده‌ای داشته و شخصیتی شیطانی را از دوران باستان بیدار کرده است.

مانند حملات قبلی شادالو، چهره‌های مختلفی از مسابقات مبارزان جهانی (World Warrior Tournaments) گذشته با هم متحد شده‌اند تا این سازمان شیطانی را یک‌بار برای همیشه از بین ببرند.

با این حال نیروهای ناشناخته عجیبی نیز در پس‌زمینه کار می‌کنند.

آیا آن‌ها دوست هستند یا دشمن؟

استریت فایتر ۵ همانند نسخه پیشین خود با ۱۶ شخصیت آغاز به کار کرد.

در این میان، ۸ شخصیت از بازی‌های استریت فایتر ۴ بازگشته‌اند.

ریو (Ryu) مدتی را با استاد سابق خود گوکن (Gouken) در حال تمرین و در تلاش برای یادگیری قدرت نیستی یا پوچی گذرانده و نیروی ساتسوی نو هادو (Satsui no Hado) را برای همیشه از قلب خود بیرون کرده است.

چون‌لی (Chun-Li) یک بار دیگر در حال بررسی ظهور شادالو است و تلاش می‌کند تا یک بار برای همیشه به جاه‌طلبی‌های شیطانی آن‌ها پایان دهد.

کَمی (Cammy) هم در حال تلاش برای همین کار است اما وقتی متوجه می‌شود که شادالو بار دیگر زنان جوانی را که در جریان ماجرای S.I.N دستگیر کرده‌اند، شستشوی مغزی می دهد، اوضاع پیچیده می‌شود.

او در جریان وقایع استریت فایتر ۴ توانست جونی (Juni) را نجات دهد اما هنوز هم می‌خواهد بقیه خواهرانش را از دست شادالو نجات دهد.

کن (Ken) با زندگی در نقش یک پدر خو گرفته است اما همچنان علاقه‌ای هم به مبارزه با رقیب و دوست همیشگی‌ خود دارد.

دالسیم (Dhalsim) فرایند آموزش به یک جانشین را آغاز کرده تا هرآنچه را از یوگا می‌داند، به او بیاموزد اما وقتی متوجه وسعت فعالیت‌های شرورانه‌ی شادالو می‌شود، دوباره به صحنه‌ی مبارزه برمی‌گردد.

از طرف دیگر، زنگیف (Zangief) فقط به‌ دنبال این است که قدرت خود را به سطح بالاتری برساند و با دیگر کشتی‌گیران و مبارزان با سبک‌های مختلف تعامل داشته باشد.

وِگا (Vega) همچنان برای شادالو کار می‌کند و همچون شیفه‌ی زیبایی است.

او در رابطه با استفاده از عروسک‌های شست‌و‌شوی مغزی داده‌شده در آخرین طرح شادالو تردید دارد و معتقد است که فقط زیبایی واقعی که از احساسات تغذیه می شود، ارزش وجود دارد.

در رابطه با بایسون (Bison)، او بر برنامه فعلی آن‌ها نظارت می‌کند اما بدن شبیه‌سازی فعلی او شروع به زوال کرده و به دلیل قرار گرفتن در معرض نیروی ذهنی و روانی خام بایسون با سرعتی سریع پیر می‌شود.

در حالی که طراحی ظاهری شخصیت‌های نظیر ریو، چون‌لی و زنگیف تقریباً مشابه‌ بازی‌های قبلی است، طراحی ظاهری بسیاری از شخصیت‌های قدیمی با تغییرات کوچک و بزرگی همراه بوده.

کَمی چند بند و کیسه جدید روی لباس سنتی خود دارد.

موهای ام.

بایسون خاکستری شده است و دالسیم پارچه‌ای بر سر و ریش سفیدی دارد.

با این حال، این تغییرات جزئی‌تر بودند و تغییر ظاهر شخصیت‌های دیگر شدیدتر بوده است.

وگا یک پیراهن سفید بر روی لباسش می پوشد، در حالی که ظاهر کن به‌طور چشمگیری تغییر کرده است.

به همین ترتیب، سبک بازی کردن با شخصیت‌های کن، بایسون، دالسیم و وگا نسبت به بازی‌های قبلی تغییر کرده است.

در واقع، وگا در این زمینه بیشترین تغییر را داشته است.

همچنین چهار شخصیت هم از سری بازی‌های آلفا به استریت فایتر ۵ آمده‌اند.

بیردی (Birdie) که به دلیل کم تحرکی دچار چاقی شده بود، سرانجام به خاطر نارضایتی از جایگاه پایین خود در سازمان شادالو، از چنگ آن‌ها گریخت.

کارفرمای جدید او، کارین کانزوکی (Karin Kanzuki) است که اکنون به یک زن جوان بالغ تبدیل شده است و بر شرکت پدرش تسلط پیدا کرده است اما هنوز به دنبال قوی‌تر شدن و رویارویی با رقیب خود است.

او همچنان از رینبو میکا (Rainbow Mika) پشتیبانی می‌کند که به‌عنوان یک ستاره‌ی کشتی زنان ظهور پیدا کرده است اما همچنان آرزو دارد تا با الگوی خود یعنی «استاد زنگیف» تمرین کند.

با این حال، احتمالاً جالب‌ترین شخصیتی که به بازی برگشته است، چارلی نَش (Charlie Nash) باشد.

اگرچه گمان می‌رفت که او مرده است – که البته اشتباه هم نبود – او توسط نیروهای مرموزی به سبک فرانکشتاین‌‌ احیا شده است.

او که تنها با اندوه و خشم هدایت می‌شود، با زمان کمی که برایش باقی مانده به دنبال انتقام از بایسون و شادالو است.

هر چهار شخصیت بازگشته از بازی‌های آلفا از نظر گیم‌پلی به‌خوبی طراحی شده‌اند و ادای احترام قدرتمندی به نسخه‌های قبلی خود می‌کنند.

همچون بازی قبلی، ۴ شخصیت کاملاً جدید به استریت فایتر ۴ اضافه شد که قبل از آن در این مجموعه بازی حضور نداشته‌اند.

اولین شخصیت، نِکالی (Necalli) است.

او همان موجود شیطانی است که با فعالیت‌های اخیر شادالو بیدار شده است.

نِکالی یک موجود اهریمنی است که توسط خدایان نامشخص فرستاده شده است تا روح جنگجویان قوی را ببلعد، او ظاهری شبیه آخرین قربانی خود پیدا کرده است؛ یک جنگجوی آزتک که وظیفه داشت به زندگی این موجود اهریمنی پایان دهد که مشخصاً در آن ناموفق بوده است.

رشید (Rashid) پسر ارشد یک خانواده‌ی ثروتمندِ اهل خاورمیانه است که شیفته‌ی آخرین فناوری‌ها و ترندهای اینترنتی است.

او برای پیدا کردن دوست دانشمند خود که برای شرکت در آخرین طرح شاادلو ربوده شده بود، به جهان سفر می‌کند.

همچنین خدمتکار و محافظ او، عزام (Azam)، یک کشتی‌گیر حرفه‌ای سابق که از دوستان قدیمی زنگیف هم هست، او را در این مسیر همراهی می‌کند.

سومین شخصیت، لورا ماتسودا (Laura Matsuda)، خواهر بزرگ‌تر شان (Sean) است.

برخلاف برادر کوچکش، لورا علاقه زیادی به سبک منحصربه‌فرد جیو – جیتسو خانواده‌ی خود دارد و می‌خواهد قدرت خود را با تمام دنیا به اشتراک بگذارد.

علاوه بر این‌ها، او روحی آزاد دارد و بیش‌فعال است و اگرچه گاهی می‌تواند یک‌دنده‌ باشد اما قلب مهربانی دارد.

در نهایت، شخصیت مرموزی وجود دارد که به‌سادگی با نام F.A.N.G شناخته می‌شود.

پس از اینکه ساگات از شادالو جدا شد و به تبعیدی خودخواسته رفت، چهار پادشاه به یک عضو جایگزین نیاز داشتند.

F.A.N.G به‌عنوان تنها بازمانده کارتل نگووهائو می‌تواند از دستانش سمی تولید کند که به معنای واقعی کلمه می‌تواند هر چیزی را تنها با یک لمس ذوب کند.

او به همین خاطر از آستین‌های بلندش به عنوان دستکش‌های موقتی استفاده می‌کند.

او مردی عجیب و غریب و با اصالتی ناشناخته است که شیفته‌ی شماره‌ی دو است و به شدت به لرد بایسون (Lord Bison) وفادار است.

رفتار خشن او صرفاً به خاطر نخبه‌گرایی سرد او است و معتقد است که تنها افراد قوی می‌توانند زنده بمانند.

من شخصیت‌های جدید نسخه‌ی پایه‌ی استریت فایتر ۵ نسبت به نسخه‌ی پایه‌ی بازی قبلی را ترجیح می‌دهم اما به‌صورت عمومی واکنش‌ها نسبت به این شخصیت‌ها معمولی بود.

آخرین باری که کپکام تصمیم گرفت از سبک بازی استریت فایتر ۲ فاصله بگیرد، آن‌ها تلاش کردند تا بازی را پیچیده‌تر کنند تا برای بازیکنان حرفه‌ای‌ خوشایندتر باشد.

استریت فایتر ۵ در مسیر مخالف این رویکرد قدم می‌گذارد اما مکانیک‌های سنتی بازی را هم حفظ کرده است.

از آن جایی که سونی در ساخت این بازی نقش داشت، این بازی برای یک محیط کنسولی در نظر گرفته شده بود و نه مجموعه دستگاه‌های آرکید سنتی که حتی بازی‌های مبارزه‌ای مدرن هم برای آن تلاش می‌کردند.

استریت فایتر ۵ از تأخیر ورودی ۸ فریمی (که از آن زمان به بعد به حدود ۶ فریم کاهش یافته است) در هنگام عرضه بازی بهره می‌برد، هر چند که این موضوع عمدتاً به این دلیل بود که بازی براساس موتور بازی‌سازی آنریل انجین ۴ ساخته شده بود؛ تأخیر ورودی یک مسأله پایدار برای دیگر بازی‌های مبارزه‌ای ساخته شده براساس این موتور بوده است.

این موضوع لزوماً به هیچ‌وجه بازی را کندتر نمی‌کند اما زمان بسیار کمتری برای واکنش بازیکنان به حملات حریف وجود دارد.

استریت فایتر ۵ روی حمله بیش از دفاع تمرکز کرده است و به بازیکنانی که از سبک‌مبارزه‌ی تهاجمی استفاده می‌کنند، پاداش می‌دهد.

برای مثال، مکانیک Crush Counter، با مقابله با حمله حریف با حرکات خاص منجر به کسب قدرت الکتریکی می‌شود که میزان آسیب‌رساندن ضربه‌های شما را افزایش می‌دهد و ممکن است حریفان روی زمین بیاندازد.

سوپر کمبوها هم به بازی برگشته‌اند، اگرچه این‌بار آن‌ها با نام «کریتیکال آرتس» (Critical Arts) شناخته می‌شوند و دارای یک صحنه‌ی سینمایی همچون اولترا کمبوهای (Ultra Combo) استریت فایتر ۴ دارد.

مکانیک EX Moves هم برگشته و این بار یک قسمت از نوار حرکت‌های ویژه‌ی شما را مصرف می‌کند.

نوار حرکت‌ ویژه‌ی شما یا همان Super Meter دارای سه بخش است – مثل استریت فایتر کراس تکن (Street Fighter X Tekken) – و به نظر می‌رسد که در این بازی در مقایسه با استریت فایتر ۴ سریع‌تر پر می‌شود.

بازی SFV مکانیک Revenge Gauge از بازی قبلی را به‌صورت کامل بازسازی کرده و آن را به چیز کاملاً جدیدی تبدیل کرده است.

مکانیک V-System در واقع تشکیل‌شده از چند مکانیک جدید است که به همدیگر متصل هستند و چیزی بزرگ‌تر را خلق می‌کنند.

مکانیک Revenge Gauge از بازی قبلی جایگزین مکانیک V-Meter شده است که بسته به شخصیت انتخابی شما، دارای دو یا سه بخش است.

دریافت ضربه همچنان نوار ویژه‌ی مربوط به آن را پر می‌کند اما این‌بار استفاده از V-Skills هم می‌تواند آن را پر کند.

این حرکت با فشردن همزمان دکمه‌های مشت متوسط و لگد متوسط انجام می‌شود و فن ویژه‌ای را که نسبت به هر شخصیت متفاوت است، اجرا می‌کند.

بعضی از این فنون آشنا هستند – برای مثال، ریو حرکت دفع ضربه (Parry) معروف خود از استریت فایتر ۳ را انجام می‌دهد، در حالی که کَمی حرکت Axel Spin Knuckle را اجرا می‌کند – با این حال، دیگر شخصیت‌ها حرکت‌های کاملاً جدیدی را انجام می‌دهند.

برای مثال، کِن به سمت حریف می‌دود و یک قدم سریع برمی‌دارد و وگا برای جاخالی دادن از حمله می‌دود و با یک ضربه به حریف حمله می‌کند.

برخی از این حرکت‌ها به‌عنوان حرکت‌های تهاجمی و برخی دفاعی یا حتی برای جاخالی یا فرار به کار می‌روند اما برخی دیگر از حرکت‌ها به‌صورت کلی این دسته‌بندی را به چالش می‌اندازند.

برای نمونه، رینبو میکا میکروفنی را روی زمین می‌اندازد و یک حرکت نمایشی انجام می‌دهد که باعث می‌شود نوار حرکت‌های ویژه‌ی او به‌آرامی شروع به پر شدن کند و میزان آسیب‌‌رسانی ضربه‌ی فن گرفتنی کشتی بعدی خود را هم تا زمانی که بازیکن دکمه را نگه داشته است، بیشتر می‌کند.

اگر  او بتواند تا مدت طولانی این کار را بدون مزاحمت حریف انجام دهد و به پایان این کار برسد، می‌تواند V-Meter خود را کاملاً پر کند و در نتیجه‌ی فن کشتی بعدی او ۱۰۰ درصد خط سلامتی حریف را به‌صورت کامل خالی می‌کند.

بازیکنان با استفاده از V-Reversal پس از دفاع کردن یک ضربه‌ی حریف می‌توانند ضدحمله انجام دهند – که در واقع می‌توان آن را به‌نوعی بازگشت مکانیک Alpha Counters نامید – و هزینه‌ی یک بخش از V-Meter شما است.

در نهایت، زمانی که V-Meter کاملا پر است، بازیکنان می توانند با فشردن همزمان دکمه‌ی مشت سنگین و لگد سنگین آن را فعال کنند.

همچون V-Skills، مکانیک V-Triggers هم نسبت به هر شخصیت متفاوت عمل می‌کند.

بعضی از آن‌ها حمله‌‌های سریعی هستند و برخی دیگر قابلیت‌های شخصیت‌ها را به‌صورت موقتی تقویت می‌کنند.

یکی از مثال‌های قابل توجه، شخصیت نِکالی است.

با فعال‌شدن V-Trigger، تمام قدرت او برای ادامه‌ی راند آزاد می‌شود و باعث می شود که مو و بدن او با هاله‌ای شیطانی بدرخشد و ویژگی‌های حرکات ویژه و کریتیکال آرت نکالی تغییر پیدا کند و آسیب بیشتری به حریف برساند.

به طور کلی، می ‌توانم بگویم که سبک گرافیکی استریت فایتر ۵ یک گام روبه‌جلو نسبت به نسخه قبلی خود است اما این به هیچ‌وجه نظری قاطع نیست.

ساخت بازی از پایه روی یک سخت افزار نسل بعدی (پلی‌استیشن ۴) به کپکام اجازه داد تا در عین حالی که استایل هنری بازی را حفظ کند، بتواند گرافیک بازی را بهبود دهد و جزئیات بیشتری در رابطه با مدل‌های شخصیتی آن ها ارائه کند.

همچنین من طرفدار مدل زیبایی‌شناسی بصری استریت فایتر ۵ هستم.

در حالی که استریت فایتر ۴ بیشتر روی خوش‌نویسی و زیبایی نوشتار تأکید داشت، به نظر می‌رسد که مضمونی که استریت فایتر ۵ انتخاب کرده، امواج رنگ‌ها است که هر شخصیت با پالت‌های مختلفی نشان داده می‌شود.

این امواج و لایه‌های رنگ پس از پیروزی نهایی در یک مسابقه استاندارد بسیار قابل‌توجه هستند.

مدل‌های شخصیت‌ها در مقایسه با بازی‌های قبلی توجه بیشتری به جزئیات دارند – استریت فایتر ۴ در سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی شد،

بنابراین کپکام ۸ سال فرصت داشت تا توانایی‌های خود را در این زمینه بهبود دهد – اما این مدل‌های گرافیکی همچنین بزرگترین نقص گرافیکی بازی را هم نشان می‌دهند؛ ناهماهنگی.

مدل‌های شگفت‌انگیزی در استریت فایتر وجود دارد که می‌توان از آن‌ها به مدل ریو اشاره کرد که بازسازی چشمگیر ظاهر او از بازی‌های استریت فایتر ۳ است یا حتی مدل نش که به‌گونه‌ای مدل‌سازی شده است که طراحی مجدد عجیب و غریب او را کاملاً مطابق با بقیه شخصیت‌ها می‌کند یا حتی طراحی دالسیم هم در دسته‌ی طراحی‌های چشمگیر بازی قرار دارد و انیمیشن‌های بازی هم آن طراحی را بهتر به تصویر کشیده است.

از طرف دیگر، مشکلات مختلفی وجود دارند که به طور مداوم ظهور پیدا می‌کنند.

شخصیت‌های مختلف (نظیر لورا و F.A.N.G) از مشکل بریده‌شدن لباس‌های اصلی خود رنج می‌برند.

داشتن این مسائل در بازی‌های قبلی غیر معمول نبود اما اتفاق رایج و پیش‌فرضی هم به حساب نمی‌آمد.

همچنین پذیرفتن ظاهر جدید کن هم در وهله اول برای اکثر بازیکنان دشوار بود اما نحوه طراحی ظاهر جدید او در بازی تبدیل به یک الگوی رفتاری بد شد و اوضاع تنها زمانی بدتر شد که بازیکنان با اولین لباس پولی او که در قالب بسته الحاقی منتشر شد، آشنا شدند.

از سوی دیگر طراحی استیج‌ها، پیشرفتی را که در بازی‌های استریت فایتر ۴ دیده‌ایم، ادامه می‌دهد.

پس‌زمینه‌ها پر جنب‌و‌جوش و پر از حیات هستند و جزئیات متعددی در پس زمینه دیده می‌شود و طبیعتاً این اتفاق سطح خاصی از تعامل را ایجاد می‌کند.

انجام حرکات خاص (حرکاتی که منجر به ضربه‌های سخت می شوند) اغلب نوعی واکنش را از خود استیج به همراه خواهد داشت.

برای مثال، زمین خوردن یک نفر در استیج Apprentice Alley یک سگ را از خواب بیدار می‌کند که قبل از اینکه به تدریج بچرخد و دوباره به چرت خود بازگردد، کمی پارس می‌کند؛ ضربه‌زدن به یک نفر در City in Chaos منجر به انفجار یک شیر آتش نشانی می‌شود.

بهترین از همه‌ی این‌ها، ناک‌اوت‌های مخصوص استیج‌ها است.

وقتی شخصیتی در گوشه‌ای گیر افتاده و با حمله‌ای شدید ناک‌اوت می‌شود، این اتفاق ممکن است انیمیشنی را به راه بیندازد که منجر به افتادن یک شی روی سر آن شخصیت بشود یا در برخی موارد فقط بخش جدیدی از استیج را باز می‌کند.

زمانی که بازی در ابتدا راه‌اندازی شد، فقط استیج Bustling Side Street این انیمیشن‌ها را داشت و به نظر می‌رسید که این یکی از ایده‌هایی بوده که در طول توسعه بازی کنار گذاشته شده است اما دیتاماینرها انیمیشن‌های مشابهی را برای استیج‌های دیگر کشف کردند.

کپکام بعدها با به‌روزرسانی‌های بعدی تقریباً در تمامی مراحل اولیه‌ی بازی این ویژگی را اعمال کرد.

هیدیوکی فوکاساوا (Hideyuki Fukasawa) دوباره برای نوشتن موسیقی بازی برگشته است اما این بار تعدادی از آهنگسازان دیگر هم در توسعه‌ی این بازی نقش داشته‌اند.

ماساهیرو آئوکی (Masahiro Aoki) که در گذشته با نام مستعار Godspeed به‌عنوان یک دوجین (یک اصطلاح ژاپنی برای گروهی از افراد است که علاقه، فعالیت یا سرگرمی‌های مشترکی دارند) فعالیت می‌کرد، در توسعه‌ی بازی‌های Monster Hunter 3 و بازی‌های Sengoku BASARA با شرکت کپکام همکاری کرده بود.

کیکی کوبایاشی (Keiki Kobayashi) که در گذشته در سری بازی‌های Ace Combat و Soul Calibur با شرکت نامکو  کار کرده بود، در پروژه‌ی استریت فایتر ۵ و مانستر هانتر جنریشن (Monster Hunter Generatio) با کپکام همکاری کرد.

تاکاتسوگو واکابایاشی (Takatsugu Wakabayashi) که همچون خود فوکاساوا بیشتر برای کار روی موسیقی‌متن انیمه‌ها شناخته‌شده است و اکثراً او را به خاطر آهنگسازی قطعه اصلی انیمه‌ی Jojo’s Bizarre Adventure: Stardust Crusaders می‌شناسند، یکی دیگر از آهنگسازان استریت فایتر ۵ است.

در نهایت باید به زک زینگر (Zac Zinger)، نوازنده و آهنگساز موفقی اشاره کرد که پیش از این روی سری RWBY کار کرده بود.

اضافه‌شدن آهنگسازان جدید در کنار فوکاساوا تأثیر قابل‌توجهی در این بخش داشته است و این‌بار در کنار وجود تجربه فوکاساوا در آهنگسازی بازی‌های مبارزه‌ای کپکام، این همکاری به موسیقی غنی‌تری هم منجر شده است؛ موسیقی هر شخصیت‌ها بیشتر روی شخصیت‌پردازی و دیگر جنبه های آن‌ها تأکید می‌کند.

پس از اینکه به‌صورت مفصل مروری بر حوادث مربوط به توسعه‌ی بازی استریت فایتر ۴ و نسخه‌های متعدد آن داشتیم، اکنون نوبت به آخرین مطلب سری مقاله‌ی تاریخچه‌ی استریت فایتر رسیده است و می‌خواهیم به بازی «استریت فایتر ۵» (Street Fighter V) بپردازیم